آژیر

کلمه "آژیر" در زبان فارسی به معنی وسیله‌ای است که برای تولید صدای بلند و هشداردهنده به کار می‌رود. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و تلفظ این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نحوه نوشتار: این کلمه به صورت "آژیر" نوشته می‌شود و در زبان فارسی با استفاده از حروف الفبای فارسی نگاشته می‌شود.

2. تلفظ: تلفظ "آژیر" به صورت "â-zhi:r" است. در این کلمه، "آ" یک حرف کوتاه و "ژ" یک حرف صدادار است. توجه به لحن و طول صداها در بیان این کلمه اهمیت دارد.

3. جنس و تعداد: "آژیر" یک کلمه مذکر است و در حالت جمع به "آژیرها" تبدیل می‌شود.

4. نقش جمله: "آژیر" می‌تواند در جملات به عنوان اسم ظاهر شود. به عنوان مثال:

   • "آژیر آتش‌نشانی به صدا درآمد."

5. ترکیب‌ها: در فارسی معمولاً "آژیر" را با کلماتی مثل "آژیر خطر"، "آژیر هشدار" و... به کار می‌بریم.

6. نشانه‌های نگارشی: در زمان استفاده از "آژیر" در جملات، قوانین عمومی نگارشی مانند نقطه‌گذاری و استفاده صحیح از کاما و سمی‌کالون رعایت شود.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "آژیر" استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "آژیر" در جمله آورده شده است:

1. آژیر ماشین پلیس به محض ورود به خیابان به صدا درآمد و همه را متوجه کرد.
2. با شنیدن آژیر آتش‌نشانی، مردم سریعاً به خیابان‌ها ریختند.
3. در زمان وقوع زلزله، آژیرهای خطر به صدا درآمدند تا مردم را از خطر آگاه کنند.
4. آژیر ویژه‌ای برای اعلام شروع مسابقه به صدا درآمد و تمام تماشاگران بی‌صبرانه منتظر بودند.
5. هنگام بروز طوفان، آژیر هشدار به صدا درآمد تا مردم را از خطرات احتمالی مطلع کند.

امیدوارم این جملات مفید باشند!