آژیر

کلمه "آژیر" در زبان فارسی به معنی وسیله‌ای است که برای تولید صدای بلند و هشداردهنده به کار می‌رود. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و تلفظ این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نحوه نوشتار: این کلمه به صورت "آژیر" نوشته می‌شود و در زبان فارسی با استفاده از حروف الفبای فارسی نگاشته می‌شود.

2. تلفظ: تلفظ "آژیر" به صورت "â-zhi:r" است. در این کلمه، "آ" یک حرف کوتاه و "ژ" یک حرف صدادار است. توجه به لحن و طول صداها در بیان این کلمه اهمیت دارد.

3. جنس و تعداد: "آژیر" یک کلمه مذکر است و در حالت جمع به "آژیرها" تبدیل می‌شود.

4. نقش جمله: "آژیر" می‌تواند در جملات به عنوان اسم ظاهر شود. به عنوان مثال:

   • "آژیر آتش‌نشانی به صدا درآمد."

5. ترکیب‌ها: در فارسی معمولاً "آژیر" را با کلماتی مثل "آژیر خطر"، "آژیر هشدار" و... به کار می‌بریم.

6. نشانه‌های نگارشی: در زمان استفاده از "آژیر" در جملات، قوانین عمومی نگارشی مانند نقطه‌گذاری و استفاده صحیح از کاما و سمی‌کالون رعایت شود.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "آژیر" استفاده کنید.