کلمه "پنجه" در زبان فارسی به معنی انگشتان دست یا پا (به خصوص در مورد حیوانات) و همچنین به معنای "سوراخ" یا "خراش" نیز استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار صحیح: کلمه "پنجه" باید با املای صحیح نوشته شود. این کلمه بدون هیچ گونه تغییرات نگارشی خاصی در متون رسمی و غیررسمی استفاده می‌شود.

2. جمع‌سازی: جمع این کلمه "پنجه‌ها" است. در جملات می‌توان از آن به صورت "دو پنجه" یا "پنجه‌ها" استفاده کرد.

3. کاربرد در جملات:

   • مثال: «گربه با پنجه‌هایش روی زمین خراشیده است.»
   • مثال: «او با پنجه‌های قوی خود می‌تواند بهتر از بقیه کار کند.»

4. ترکیب‌ها و تشبیهات: این کلمه ممکن است در ترکیب‌های مختلفی مانند "پنجهٔ پا"، "پنجهٔ دست" یا در تشبیهات استفاده شود.

5. نکات نوشتاری: در متون رسمی بهتر است از نشانه‌گذاری درست استفاده شود. برای مثال، هنگام استفاده از "پنجه‌ها" در یک جمله، فاصله و علامت‌گذاری صحیح را رعایت کنید.

6. علامت‌گذاری: اگر در نوشتار از علامت‌گذاری استفاده می‌شود، توجه به تقدیم و تاءخیری بودن کلمات را فراموش نکنید؛ مثلاً در جملاتی که نیاز به ویرگول یا نقطه دارند، باید به درستی علامت‌گذاری شود.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "پنجه" به‌طور صحیح و مؤثر در نوشتارهای فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پنجه" در جملات مختلف آورده شده است:

1. گربه با پنجه‌های نرم خود به آرامی بر روی فرش راه می‌رفت.
2. در جنگل، شیر با پنجه‌های قوی خود شکارش را دنبال می‌کرد.
3. پنجه‌های او درد می‌کردند، اما هیچ چیزی نمی‌توانست او را از ادامه راه بازدارد.
4. هنرمند با استفاده از پنجه‌های دست خود نقاشی زیبا خلق کرد.
5. در روزهای سرد زمستان، او از دستکش‌های گرم برای پوشاندن پنجه‌هایش استفاده می‌کرد.

اگر نیاز به جملات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!