عبارت "پیرش گسسته" به عنوان یک ترکیب واژه‌ای در زبان فارسی قابل تحلیل است. بیایید این دو واژه را جداگانه بررسی کنیم و قواعد نگارشی مرتبط با آن‌ها را توضیح دهیم:

1. پیرش:

• ریشه واژه: واژه "پیر" به معنای کهن و سالخورده است و پسوند "ش" تصرفی به آن افزوده شده است که می‌تواند به معنای متعلق به پیر یا ویژگی‌های او باشد.
• قواعد نگارشی: در نوشتار، استفاده از چنین ترکیبی بستگی به کاربرد در متن دارد و باید توجه داشت که در متون رسمی از تعابیر واضح و روشن استفاده شود.

2. گسسته:

• معنی و کاربرد: "گسسته" به معنای قطع شده یا به هم خورده است، و به‌عنوان یک صفت به کار می‌رود. این واژه معمولاً در زمینه‌های مختلف مانند ادبیات، ریاضیات و اجتماعی به کار می‌رود.
• قواعد نگارشی: وقتی "گسسته" به عنوان صفت به کار می‌رود، معمولاً باید به اسم مشخصی نسبت داده شود. در این مورد باید توجه داشت که "پیرش" به چه چیزی اشاره دارد.

نکات عمومی:

• با توجه به اینکه ترکیب "پیرش گسسته" یک عبارت غیر رایج و خاص است، بهتر است در متون به کار رفته، واژه را در سیاق خودش به دقت بررسی کنیم.
• دقت در استفاده از حروف اضافه، نشانه‌های نگارشی و حفظ پیوستگی معنایی مهم است.
• در نوشتار رسمی و ادبی، باید به خوانایی، وضوح و انسجام متن توجه کرد.

اگر سوال خاص‌تری درباره‌ی موارد نگارشی یا معنای این ترکیب دارید، می‌توانید بیان کنید.