کلمه "تابش" به معنای انتشار نور یا انرژی از یک منبع خاص است و در زبان فارسی به شکل‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و نحوه استفاده از این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحو (Syntax): "تابش" معمولاً به عنوان اسم و به عنوان جزء جمله عمل می‌کند. به عنوان مثال:

   • "تابش خورشید به زمین گرما می‌دهد."
   • "تابش نور در اتاق روشنایی را افزایش می‌دهد."

2. قید: می‌توان از "تابش" به همراه قیدهایی همچون "مستقیم"، "غیرمستقیم"، "زیاد" و "کم" استفاده کرد:

   • "تابش مستقیم خورشید، دما را افزایش می‌دهد."
   • "تابش کم نور مانع از دید کافی می‌شود."

3. ترکیبات: "تابش" می‌تواند در ترکیب با سایر کلمات به کار برود، به عنوان مثال:

   • "تابش طول موج"، "تابش پرتوهای ایکس"، "تابش مافوق بنفش"

4. حالت‌های مختلف: ممکن است "تابش" را به صورت مفرد یا جمع (که البته در این مورد کمتر مرسوم است) به کار ببرید:

   • "تابش‌ها" برای اشاره به انواع مختلف تابش‌ها.

5. قواعد املایی: در نوشتار باید به املای صحیح "تابش" توجه کرد و از اشکالات املایی پرهیز نمود.

6. استفاده‌های هنری: در شعر و نثر، "تابش" می‌تواند به عنوان نماد هم استفاده شود:
   • "تابش عشق در دل"، "تابش امید در تاریکی"

به یاد داشته باشید که استفاده صحیح و مناسب از کلمات و عبارات در متن‌های مختلف ضامن فهم بهتر و انتقال درست مفاهیم است.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "تابش" در جمله آورده‌ام:

1. تابش آفتاب در صبحگاه، فضای پارک را زیبا و دل‌انگیز کرده است.
2. دانشمندان به بررسی تابش‌های الکترومغناطیسی از کهکشان‌های دوردست پرداخته‌اند.
3. تابش نور ماه بر سطح دریا، منظره‌ای بسیار چشم‌نواز ایجاد کرده بود.
4. در روزهای آفتابی، تابش مستقیم خورشید می‌تواند به سوختگی پوست منجر شود.
5. تابش لامپ‌های رنگی در جشنواره نور، جلوه‌ای خاص به مراسم بخشیده بود.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!