کلمه "تباهی" در زبان فارسی به معنای خرابی، فساد یا نابودی است. درباره این کلمه و قواعد نوشتاری و گرامری آن می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. نحوه نوشتن: کلمه "تباهی" به صورت صحیح با حرف "ب" و "ی" نوشته می‌شود و لازم است توجه شود که حروف به درستی به کار رفته‌اند.

2. جنس کلمه: "تباهی" یک اسم است و به معنای وضعیتی منفی یا خراب، فاسد، یا به خطر افتاده به کار می‌رود.

3. قید و وصف: این کلمه می‌تواند به عنوان قید یا صفت در جملات استفاده شود. به عنوان مثال: "تباهی اجتماعی" یا "این اقدام موجب تباهی شد."

4. جمع بستن: کلمه "تباهی" به طور معمول جمع نمی‌شود، اما اگر نیاز به بیان مفاهیم مشابه باشد، می‌توان از واژه‌هایی مانند "تباهیشان" یا "تباهی‌ها" استفاده کرد.

5. کاربرد در جملات: برای نشان دادن مفهوم تباهی، می‌توان از این کلمه در جملات مختلف استفاده کرد:

   • "این تصمیم به تباهی منجر خواهد شد."
   • "تباهی اخلاقی در جامعه نگران‌کننده است."

6. معنی و مفهوم: در متون ادبی و هنری، "تباهی" ممکن است با مضامینی از قبیل ضعف، فساد و ناکامی همراه باشد و در شعرها و نثرهای ادبی به کرات مورد استفاده قرار گیرد.

7. هماهنگی با فعل: در زمان استفاده از "تباهی" در جملات، باید به تطابق فعل با آن توجه کنید. به عنوان مثال: "تحلیل و بررسی تباهی‌های اجتماعی مهم است."

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "تباهی" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "تباهی" در جمله آورده شده است:

1. تباهی اخلاقی جامعه می‌تواند پیامدهای جدی برای نسل‌های آینده داشته باشد.
2. پس از سال‌ها جنگ و نزاع، سرانجام کشور به تباهی رسید و بسیاری از مردم بی‌خانمان شدند.
3. نباید اجازه دهند که سیاست‌های نادرست به تباهی محیط زیست منجر شود.
4. کلاس‌های آموزشی می‌توانند از تباهی فرهنگی جلوگیری کنند و نسل‌های آینده را آگاه نگه دارند.
5. اگر به مشکلات اقتصادی رسیدگی نشود، جامعه به تدریج به تباهی کشیده خواهد شد.

امیدوارم این جملات مفید باشند!