در زبان فارسی، برای نگارش واحدهای اندازه‌گیری مانند "میلی‌متر" قوانین و نکات خاصی وجود دارد. در زیر به برخی از این قواعد اشاره می‌شود:

1. فاصله‌گذاری: کلمه "میلی‌متر" یک واژه‌ی مرکب است و به‌صورت یک‌جا نوشته می‌شود. به عبارت دیگر، نباید بین "میلی" و "متر" فاصله بگذارید.

2. استفاده از نماد: به‌جای نوشتن "میلی‌متر"، در متون علمی و فنی می‌توانید از نماد "mm" استفاده کنید. این نماد کاملاً پذیرفته‌شده است.

3. علامت‌گذاری: در مواقعی که نیاز به نوشتن مقدار همراه با واحد است، معمولاً واحد در انتهای عدد نوشته می‌شود. به‌عنوان مثال: "۵۰ میلی‌متر" یا "۵۰ mm".

4. ادامه‌ی متن: اگر در متنی به واحدی اشاره می‌شود و پس از آن مقداری از آن واحد ذکر می‌شود، می‌توانید واحد را فقط در اولین مورد بنویسید: "طول این شیء ۲۰ میلی‌متر است و عرض آن ۱۰ میلی‌متر." در اینجا نیازی به تکرار واحد "میلی‌متر" نیست.

5. صرفه‌جویی در کلمات: در نوشتار غیررسمی یا محاوره‌ای، می‌توانید از اختصارات استفاده کنید و به‌جای "میلی‌متر" بگویید "میلیمتر" که ممکن است کمی غیررسمی‌تر باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید نگارش صحیح و اصولی کلمه "میلی‌متر" را در متون فارسی داشته باشید.

1. قطر این لوله‌ای که جدیداً خریده‌ایم، برابر با ۱۰۰ میلی‌متر است.
2. برای دقت بیشتر در اندازه‌گیری، از یک خط‌کش با دقت میلی‌متری استفاده کردم.
3. ارتفاع این کتاب از سطح زمین ۱۵۰ میلی‌متر می‌باشد.