کلمه «میوه دار» به معنای دارنده میوه یا مربوط به میوه است. در بررسی نگارشی و قواعد فارسی، چند نکته را می‌توان در نظر گرفت:

1. فاصله: در زبان فارسی، معمولاً از فاصله بین واژه‌ها استفاده می‌شود. بنابراین، «میوه دار» باید با فاصله نوشته شود.

2. واژه‌سازی: در فارسی، واژه‌های مرکب به صورت ترکیبی تشکیل می‌شوند. مثلاً «میوه دار» به معنی کسی که میوه دارد یا مکان‌هایی که میوه تولید می‌کنند به کار می‌رود.

3. نقطه‌گذاری: در متنی که این کلمه به کار می‌رود، باید به نقطه‌گذاری صحیح نیز توجه کرد. اگر در وسط جمله باشد، باید جملات قبلی و بعدی با دقت نوشته شوند.

4. شیوه نوشتن: در نوشتار رسمی و علمی، بهتر است از واژه‌های دقیق و مشخص استفاده شود. به جای «میوه دار» می‌توان از عبارت «محل میوه‌داری» یا «مربوط به میوه» نیز استفاده کرد.

5. قواعد صرف و نحو: توجه به نوع واژه و ساختار جمله نیز بسیار مهم است. ممکن است در برخی جملات نیاز به تغییراتی در صیغه یا حالت صرفی وجود داشته باشد.

به طور کلی، هنگام نوشتن «میوه دار»، باید به قواعد نگارشی و همچنین به مفهوم و سیاق جمله توجه داشت.