کلمه "ناپیدا" در زبان فارسی به معنی "غیر قابل مشاهده" یا "مخفی" به کار می‌رود و می‌توان آن را به عنوان یکی از صفت‌های مرکب در زبان فارسی دسته‌بندی کرد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. ساختار کلمه: ناپیدا از ترکیب پیشوند "نا" و صفت "پیدا" تشکیل شده است. پیشوند "نا" در فارسی به معنای منفی‌کننده است.

2. نحوه نوشتار: این کلمه باید به صورت یکپارچه نوشته شود: "ناپیدا" و بین اجزای آن فاصله‌ای وجود ندارد.

3. نقش دستوری: ناپیدا می‌تواند به عنوان صفت در جمله مورد استفاده قرار گیرد و به توصیف اسم‌ها بپردازد. برای مثال: "این شیء ناپیدا است."

4. جنس و تعداد: "ناپیدا" یک صفت غیرمؤنث و مذکر است و در ترکیب با اسم‌های مؤنث و مذکر استفاده می‌شود: "کتاب ناپیدا" یا "مکان ناپیدا".

5. استفاده در متون: کاربر می‌تواند از این کلمه در متون علمی، ادبی و غیره استفاده کند. به عنوان مثال: "در دل شب، ستاره‌ای ناپیدا به آسمان پیوست."

6. معادل‌های دیگر: برای "ناپیدا" ممکن است معادل‌های دیگری نیز وجود داشته باشد مثل "نامرئی" یا "غیرقابل رؤیت". با این حال، هر یک از این کلمات ممکن است بار معنایی متفاوتی داشته باشند.

با توجه به این نکات، می‌توان از "ناپیدا" به طور صحیح در جملات فارسی استفاده کرد.

1. در دل شب، ستاره‌ها به شکل ناپیدا در آسمان درخشش داشتند.
2. احساس غم در چشمانش ناپیدا بود، اما کلماتش همچنان حقیقت را فاش می‌کردند.
3. سایه‌های ناپیدا در گوشه‌های اتاق، حسی از ترس به او القا می‌کردند.