کلمه "نادر" در زبان فارسی به معنای کمیاب یا منحصر به فرد است. در استفاده از این کلمه و نگارش آن، قواعد و نکات زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. معنای کلمه: کلمه "نادر" به صورت اسمی و صفت به کار می‌رود و معمولاً برای توصیف چیزی که در طبیعت یا در یک دسته خاص کمیاب است، استفاده می‌شود.

2. نوشتار صحیح: این کلمه همیشه به صورت "نادر" نوشته می‌شود و هیچ گونه اصلاح یا تغییر در آن لازم نیست.

3. کاربرد در جملات:

   • به عنوان صفت: "این کتاب نادر است."
   • به عنوان اسم: "این نادرها بسیار ارزشمند هستند."

4. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت "nâdar" است و باید در مکالمات به درستی تلفظ شود.

5. استفاده از افعال مناسب: معمولاً افعال و قیدهای مرتبط با نادر باید با توجه به ماهیت کلمه و خواص آن انتخاب شوند. مثلاً "یافتن"، "وجود داشتن" و "پیدا کردن" از جمله افعالی هستند که با "نادر" به خوبی همخوانی دارند.

6. مثال‌های کاربردی:
   • "معدن نادر از نظر جغرافیایی یکی از بهترین منابع طلاست."
   • "این گونه از پرندگان در این منطقه بسیار نادر است."

با رعایت این نکات، می‌توانید در نوشتار خود از کلمه "نادر" به درستی و به‌صورت مؤثر استفاده کنید.

1. این سنگ‌های قیمتی نادر به خاطر زیبایی و کمیابی‌شان بسیار ارزشمند هستند.
2. او یک کتاب نادر را در یکی از کتاب‌فروشی‌های قدیمی پیدا کرد که شامل دست‌نوشته‌های مشهور بود.
3. دیدن پرنده‌های نادر در این منطقه، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برای گردشگران به حساب می‌آید.