کلمه "نارنج" در زبان فارسی به میوه‌ای از خانواده مرکبات اشاره دارد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتار: کلمه "نارنج" به صورت صحیح به همین شکل نوشته می‌شود و باید به حروف جداگانه توجه شود.

2. اسم جنس: "نارنج" یک اسم مذکر است و معمولاً به صورت مفرد و جمع مورد استفاده قرار می‌گیرد. جمع آن به صورت "نارنج‌ها" است.

3. استفاده در جملات: در جملات، می‌توانید از "نارنج" به عنوان فاعل یا مفعول استفاده کنید. مثلاً:

   • "نارنج‌ها تابستان رسیده‌اند."
   • "من یک نارنج خریدم."

4. مضاف و مضاف‌الیه: "نارنج" می‌تواند به عنوان مضاف در ترکیب‌های مختلف به کار رود. مثلاً "عطر نارنج" یا "شیرینی نارنجی".

5. قواعد نگارشی: در متون نوشته شده، به خوبی باید توجه شود که از فواصل مناسب، نقطه‌گذاری و دیگر قواعد نگارشی استفاده شود. مثلاً:

   • در ابتدای جمله، "نارنج" باید با حرف بزرگ شروع شود اگر در آغاز جمله قرار گیرد.
6. استفاده از صفت: می‌توانید از صفات برای توصیف "نارنج" استفاده کنید. مثلاً:
   • "نارنج‌های شیرین" یا "نارنج‌های خوش‌بو".

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و با کیفیت از کلمه "نارنج" در نوشتار خود استفاده کنید.

1. نارنج یکی از میوه‌های خوش‌طعم و خوش‌بو است که در فصل بهار به وفور یافت می‌شود.
2. در باغچه‌ام یک درخت نارنج کاشته‌ام که هر ساله میوه‌های لذیذی می‌دهد.
3. عطر گل‌های نارنج در بهار، فضایی دلپذیر و شاداب به اطراف می‌بخشد.