نصوح

کلمه "نصوح" به معنای «توبه‌کار» یا «خالص» است و در متون دینی و ادبی کاربرد دارد. در زیر به بعضی از قواعد نگارشی و نحوی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوع نوشته: کلمه "نصوح" می‌تواند به عنوان اسم خاص به کار رود. اگر بخواهیم از آن به عنوان اسم شخص استفاده کنیم، باید در متون به صورت خاص و با احترام نوشته شود.

2. تطابق جنس: "نصوح" یک اسم مردانه است و باید در جملات با صفات و افعال مردانه هماهنگ شود.

3. نقطه‌گذاری: اگر "نصوح" در انتهای جمله قرار گیرد، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه کرد. به عنوان مثال:

   • او فردی نصوح است.

4. استفاده در جملات: هنگام استفاده از این کلمه در جملات، می‌توان از صفاتی مثل «خالص»، «صادق» و «با ایمان» استفاده کرد.

   • او توبه‌ای نصوح کرد و به راه راست بازگشت.

5. تلفظ صحیح: اطمینان از تلفظ صحیح کلمه "نصوح" (نَصُوح) اهمیت دارد تا به درک درست مفهوم کمک کند.

6. استفاده معنایی: "نصوح" در متون دینی به توبه‌ای عمیق و صادقانه اشاره دارد، لذا باید در بافت‌های مناسب معنایی به کار رود.

این نکات می‌تواند به نگارش دقیق‌تر و مؤثرتر کمک کند. اگر سؤال خاصی درباره این کلمه یا کاربردهای آن دارید، خوشحال می‌شوم که پاسخ دهم!