قواعد فارسی و نگارشی برای کلمه "نمک نشناس" به شرح زیر است:

1. تجزیه و تحلیل کلمه: "نمک نشناس" از دو بخش تشکیل شده است:

   • "نمک"، که به معنای ماده‌ای است که به غذا طعم می‌دهد و لازم برای بدن است.
   • "نشناس"، که به معنای عدم شناخت و یا نداشتن آگاهی نسبت به چیزی است.

2. نحو:

   • "نمک نشناس" به عنوان یک صفت یا تعبیری توصیفی به کار می‌رود. این کلمه به شخص یا موجودی اشاره می‌کند که نسبت به کمک‌ها و محبت‌های دیگران بی‌توجه است و در واقع "شکرگذار" نیست.

3. نگارش:

   • نگارش این کلمه باید با فاصله و به حالت صحیح نوشته شود: "نمک نشناس".
   • از نگارش‌های نادرست مانند "نمکنشناس" یا "نمک‌نشناس" باید پرهیز کرد.

4. استفاده در جملات:

   • این کلمه معمولاً در جملات توصیفی به کار می‌رود. مثال: "او نمک نشناس است و همیشه از محبت دیگران بهره‌برداری می‌کند."
5. قواعد عمومی:
   • مانند هر کلمه‌ی دیگر، هنگام استفاده از "نمک نشناس"، باید به قوانین نگارشی و زمینه‌ی معنایی آن توجه کرد تا انتقال پیام به درستی صورت گیرد.

به‌طور کلی، "نمک نشناس" به‌عنوان یک صفت منفی، به کسی اطلاق می‌شود که نسبت به خوبی‌ها و محبت‌های دیگران بی‌توجه است.