امتناع

کلمه "امتناع" در زبان فارسی به معنای خودداری کردن از انجام کاری است و به صورت اسم (نomen) به کار می‌رود. در اینجا برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. جنس و تعداد: "امتناع" یک نام مؤنث است و در حالت جمع می‌توانیم از "امتناع‌ها" استفاده کنیم.

2. کاربرد در جملات: این کلمه معمولاً به‌عنوان اسم برای اشاره به عمل خودداری مورد استفاده قرار می‌گیرد. به‌عنوان مثال:

   • "او از انجام این کار امتناع کرد."
   • "امتناع از تحصیل به دلایل مختلف ممکن است."

3. معنی و هم‌خانواده‌ها: "امتناع" از ریشه "منع" گرفته شده و هم‌خانواده‌هایی مانند "منع"، "منصرف" و "منع کردن" دارد.

4. نحو: این کلمه معمولاً می‌تواند به‌عنوان مفعول یا ضمایر معرفه در جملات قرار گیرد.

5. نکات نگارشی: زمانی که از "امتناع" در متون رسمی یا نگارشی استفاده می‌کنید، از دقت در نوع جملات و نحوه بیان خودداری نکنید. همچنین، توجه به انشای درست و روان کلمه در متن بسیار مهم است.

6. افعال مرتبط: افعالی همچون "امتناع کردن" نیز وجود دارند که نشان‌دهنده عمل خودداری از چیزی هستند.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "امتناع" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "امتناع" در جمله آورده شده است:

1. او از شرکت در مسابقه به دلیل عدم آمادگی خود امتناع کرد.
2. به رغم درخواست‌های مکرر، مدیر از امتناع به ارائه اطلاعات جدید خبر داد.
3. در جلسه، بعضی از اعضا به دلایل شخصی از رأی‌گیری امتناع کردند.
4. پزشک به دلیل وضعیت سلامتی بیمار از انجام عمل جراحی امتناع ورزید.
5. پس از مشورت با وکیل، او تصمیم به امتناع از امضای قرارداد گرفت.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!