کلمه "واسطه العقد" یک اصطلاح حقوقی است که به معنای شخص یا نهادی است که در عقد یا توافقی نقش میانجی را ایفا می‌کند. در مورد نگارش و استفاده از این اصطلاح به چند نکته توجه کنید:

1. فاصله‌گذاری: به طور کلی "واسطه" و "عقد" هر کدام به عنوان یک واژه مستقل از یکدیگر نوشته می‌شوند و بین آن‌ها باید یک فاصله وجود داشته باشد.

2. حروف اضافه: در کاربردهای مختلف، ممکن است نیاز به استفاده از حروف اضافه باشد. به عنوان مثال، می‌توان گفت "نقش واسطه‌ٔ عقد" یا "وظایف واسطهٔ عقد".

3. توجه به صیغه: در جایی که به جمع یا مفرد بودن واسطه اشاره می‌شود، باید به صیغه مناسب توجه داشت؛ مثلاً "واسطه‌های عقد" به معنای چندین واسطه است.

4. بندها و جملات: این اصطلاح می‌تواند در جملات مختلف به کار رود. برای مثال: "واسطه عقد باید شرایط خاصی را دارا باشد."

5. پیشوند و پسوند: در برخی موارد می‌توان از پیشوندها یا پسوندها برای ایجاد واژه‌های جدید استفاده کرد، مثلاً "واسطه‌گری".

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از اصطلاح "واسطه العقد" استفاده کنید.