کلمه "هنرور" از دو قسمت تشکیل شده است: "هنر" و "ور". این کلمه به معانی مختلفی در زبان فارسی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به طور کلی به فردی اشاره دارد که در زمینه‌ای هنری فعالیت دارد.

قواعد زبانی و نگارشی برای کلمه "هنرور":

1. نوشتار:

   • این کلمه به صورت "هنرور" نوشته می‌شود و نباید از آن اصلاحات دیگری مانند "هنروران" برای جمع‌بندی استفاده کرد مگر در موارد خاص.

2. جنس و نوع:

   • این کلمه به عنوان اسم و به معنی فرد هنرمند استفاده می‌شود و معمولاً بصورت مذکر یا مؤنث بکار می‌رود. بسته به بافت جمله می‌توان آن را به هر دو جنس نسبت داد.

3. مشتقات:

   • از کلمه "هنرور" می‌توان واژه‌های جدیدی مانند "هنروری" (به معنی متعلق به هنرور) یا "هنروران" (به معنی جمع) ساخت.

4. قید و صفت:

   • می‌توان از کلمه "هنرور" به عنوان صفت استفاده کرد، مانند "هنرور بزرگ" یا "هنرور ماهر".

5. پیشوند و پسوند:

   • می‌توان برای این کلمه از پیشوندهایی مانند "بزرگ" یا پسوندهایی همچون "ان" برای ساخت واژه‌های جدید استفاده کرد.
6. فیلم و ادبیات:
   • در ادبیات و فیلم‌ها، این کلمه ممکن است به عنوان صفتی برای توصیف شخصیت‌هایی که در هنر فعالیت دارند نیز به کار رود.

مثال‌ها:

• او یک هنرور توانمند در عرصه نقاشی است.
• هنروران این نمایشگاه از بهترین‌های کشور هستند.
• ما به هنروران باید احترام بگذاریم و از تلاش‌های آنها قدردانی کنیم.

با رعایت این نکات می‌توان استفاده موثری از کلمه "هنرور" در نوشته‌های خود داشت.

1. هنروران همیشه با خلاقیت و استعداد خود، دنیای اطراف را زیباتر می‌کنند.
2. در این نمایشگاه، آثار بی‌نظیری از هنروران جوان به نمایش گذاشته شد.
3. هنرور معروف این شهر، با اجرای خود در جشنواره بین‌المللی همه را متحیر کرد.