یتیمه

کلمه "یتیمه" در زبان فارسی به معنای "دختر یتیم" است و در واقع به کار بردن آن به شیوه‌ای خاص و با رعایت قواعد نگارشی اهمیت دارد. در زیر به چند نکته درباره این کلمه و نحوه استفاده صحیح از آن اشاره می‌شود:

1. استفاده صحیح: کلمه "یتیمه" به عنوان صفت برای اشاره به دختر یا زنی که والدینش را از دست داده است، به کار می‌رود. این کلمه به شکل خاص در متون ادبی و شعر بیشتر استفاده می‌شود.

2. نحوه نوشتن: در نوشتار فارسی، این کلمه باید به شکل صحیح و درست نوشته شود، یعنی "یتیمه" و نه به شکل‌های اشتباه دیگر.

3. نقطه‌گذاری: اگر این کلمه در جمله‌ای به کار می‌رود، باید توجه داشته باشید که جملات به درستی نقطه‌گذاری شوند. مثلاً:

   • "او یک دختر یتیمه است."

4. اجتناب از کلمات توهین‌آمیز: توجه داشته باشید که استفاده از این کلمه باید با احترام انجام شود و از به کار بردن کلمات توهین‌آمیز و تحقیرآمیز پرهیز شود.

5. شکل‌های مربوط: اشکال دیگری که ممکن است با این کلمه مرتبط باشند، عبارتند از "یتیم" برای مرد و "یتیمه" برای زن. لازم است که به نقش‌های اجتماعی و فرهنگی این واژه‌ها توجه شود.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی و به شیوه‌ای محترمانه از کلمه "یتیمه" در نگارش و گفتار خود استفاده کنید.

1. او یتیمه و بدون خانواده در خانه‌ای کوچک زندگی می‌کند.
2. در فصل سرما، بچه‌های یتیمه نیازمند محبت و حمایت بیشتری هستند.
3. داستان این کتاب درباره‌ی یک دختر یتیمه است که در جستجوی هویت خود سفر می‌کند.