واژه «انگشت نمایی» به معنای نشان دادن و به عبارتی نمایان کردن چیزی یا کسی است که عمدتاً با حاکی از اشاره به آن چیزی یا کسی باشد. این ترکیب به لحاظ نگارشی و دستوری قواعد خاصی دارد که در زیر به آن‌ها اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشته شدن: این ترکیب به صورت جدا نوشته می‌شود: «انگشت نمایی».
2. ترکیب استفاده: «انگشت» و «نمایی» به صورت یک عبارت وصفی عمل می‌کنند و به وضعیتی اشاره دارند که در آن چیزی به صورت مستقیم تحت توجه و اشاره قرار می‌گیرد.
3. نقطه‌گذاری: در جمله، اگر این ترکیب در وسط یا انتهای جمله به کار رود، باید رعایت قواعد نقطه‌گذاری و فاصله‌گذاری مناسب مد نظر قرار گیرد.
4. مثال‌های کاربردی:
   • «این عمل او انگشت نمایی شده و همه به او توجه کرده‌اند.»
   • «رفتار او به نوعی انگشت نمایی دیگران را به همراه داشت.»

به طور کلی، در استفاده از چنین عبارات وصفی، رعایت قوانین دستوری و نگارشی بسیار مهم است تا پیام به وضوح منتقل شود.