کلمه "عقل" در زبان فارسی دارای قواعد و نکات نگارشی خاصی است. در زیر به برخی از این قواعد و نکات اشاره می‌کنم:

1. استفاده از "عقل" به عنوان اسم: کلمه "عقل" به معنای ظرفیت فکری و ذهنی انسان است و به عنوان اسم در جملات استفاده می‌شود. برای مثال: "او با عقل خود تصمیم درستی گرفت."

2. مفاهیم مرتبط: "عقل" می‌تواند به عنوان یک مفهوم فلسفی استفاده شود و در متون فلسفی به موضوعاتی مانند حکمت، شعور و درک اشاره کند.

3. ترکیب‌ها و عبارات: کلمه "عقل" می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود و عبارات مختلفی را شکل دهد، مانند "عقل سلیم" (عقل سالم) یا "عقل معاش" (عقل مربوط به معیشت و زندگی روزمره).

4. قید "با عقل": وقتی از "با عقل" استفاده می‌شود، باید توجه داشت که این ترکیب به معنای تفکر منطقی و سنجیده عمل کردن است. به عنوان مثال: "او با عقل عمل کرد و به نتیجه‌ای مطلوب رسید."

5. نگارش و صدای کلمات: در نگارش، باید به توجه به هم‌خوانی و ناهماهنگی‌های احتمالی بین جملات و عبارات دقت کرد. به عنوان مثال: "او با عقل خود تصمیم گرفت" باید به دقت نوشته شود تا مفهوم و معنا به وضوح منتقل شود.

6. استفاده در ادبیات: "عقل" به عنوان یک نماد در ادبیات فارسی نیز کاربرد دارد و شعرای بزرگ فارسی به آن اشاره کرده‌اند.

این نکات می‌توانند برای شما در درک و استفاده صحیح از کلمه "عقل" در نگارش و گفتار کمک کنند.