کلمه «بازو» در زبان فارسی به معنای قسمت انتهایی دست انسان و برخی از حیوانات است. در زیر به چندین نکته درباره قواعد نگارشی و استفاده از این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: کلمه «بازو» به‌طور صحیح و بدون هیچ‌گونه اضافه‌ای نوشته می‌شود.

2. نقش‌های دستوری: این کلمه می‌تواند در جمله به عنوان اسم، فاعل، مفعول و یا complement (موصول) استفاده شود.

3. جمع‌سازی: جمع «بازو» به‌صورت «بازوها» و «بازوهای» به کار می‌رود. در جملات، به‌طور مثال: «بازوهایم خسته‌اند.»

4. مقایسه: در مواردی که بخواهید بازو را با اعضای دیگر بدن مقایسه کنید، می‌توانید از عبارات مقایسه‌ای استفاده کنید. مانند: «بازوی او قوی‌تر از بازوی من است.»

5. قیدهای توصیفی: می‌توانید از قیدهای توصیفی برای توضیح ویژگی‌های بازو استفاده کنید. مثلاً: «بازوی قدرتمند او».

6. استفاده در ضرب‌المثل‌ها: در ضرب‌المثل‌ها و اصطلاحات نیز ممکن است از این کلمه استفاده شود، مانند: «هر کس به‌اندازه‌ی بازوی خود کار کند.»

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «بازو» به‌خوبی در نوشتار و گفتارهای خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند جمله با کلمه "بازو" آورده شده است:

1. او به آرامی بازویش را به سمت دوستش دراز کرد تا به او کمک کند.
2. ورزشکاران برای تقویت بازوها و عضلات خود تمرینات متنوعی انجام می‌دهند.
3. وقتی که او به زمین افتاد، بازویش به شدت آسیب دید.
4. بازوی هنرمند با دقت و هنرمندی بر روی بوم نقاشی می‌کشید.
5. خواهش می‌کنم با دستم بازوی من را بگیر تا راحت‌تر از پله‌ها پایین بیایم.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!