کلمه "بازی کردن" در زبان فارسی به معنای انجام یک فعالیت تفریحی و سرگرم‌کننده است. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. هم‌نشینی با دیگر کلمات: "بازی کردن" معمولاً به عنوان فعل استفاده می‌شود و می‌تواند با مفعول و قیدهای مختلف همراه شود. مثلاً:

   • "کودکان در پارک بازی می‌کنند."
   • "او هر روز فوتبال بازی می‌کند."

2. صرف فعل: این عبارت ممکن است در زمان‌های مختلف صرف شود. به عنوان مثال:

   • زمان حال: "من بازی می‌کنم."
   • زمان گذشته: "من بازی کردم."
   • زمان آینده: "من بازی خواهم کرد."

3. پیشوند و پسوند: می‌توان با افزودن پیشوندها و پسوندها به "بازی کردن" معانی مختلفی به آن داد. مانند:

   • "بازی‌کردن"
   • "بازیگر"
   • "بازیابی"

4. نکات نگارشی: در نوشتن "بازی کردن"، باید توجه داشت که "بازی" اسم و "کردن" فعل بوده و باید به صورت جدا نوشته شوند.

5. سمت و سو: بسته به context و نوع متن، ممکن است به بازی‌های خاص اشاره کند؛ برای مثال: "بازی‌های رایانه‌ای"، "بازی‌های سنتی"، و...

6. تلفظ: در مکالمات غیررسمی، ممکن است به شکل "بازی کن" خطاب به فرد دیگر استفاده شود.

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل درست و مؤثری از "بازی کردن" در نوشته‌ها و مکالمات استفاده کرد.

1. بچه‌ها در پارک مشغول بازی کردن با توپ هستند.
2. ما همواره در روزهای تعطیل به بازی کردن با دوستانمان می‌پردازیم.
3. بازی کردن در کنار خانواده می‌تواند لحظات شاد و خاطره‌انگیزی را رقم بزند.