کلمه "باسمه" در زبان فارسی به معنای "به نام او" یا "به نام خدا" است و معمولاً در ابتدای نوشته‌ها یا آثار دینی و ادبی به کار می‌رود. این کلمه به عنوان یک واژه عربی در زبان فارسی استفاده می‌شود و در نوشتار و گفتار از اهمیت خاصی برخوردار است. در ادامه به برخی از قواعد نگارشی مربوط به استفاده از "باسمه" اشاره می‌کنم:

1. نقطه‌گذاری: "باسمه" معمولاً در ابتدای جمله‌ها و عبارات قرار می‌گیرد و نیاز به نقطه‌گذاری خاصی ندارد.

2. تکیه بر حروف بزرگ: در متون رسمی یا مذهبی، معمولاً پس از "باسمه" حروف اول واژه‌های بعدی به صورت بزرگ نوشته می‌شود. به عنوان نمونه: "باسمه تعالی".

3. فاصله‌گذاری: بین "باسمه" و جمله یا عبارت بعدی فاصله مطلقاً وجود ندارد و کلمه به صورت پیوسته نوشته می‌شود.

4. استفاده از اعراب: در برخی متون، به ویژه متون دینی، از اعراب‌گذاری برای وضوح بیشتر استفاده می‌شود، ولی در نوشته‌های نثر عادی ممکن است اعراب‌گذاری لازم نباشد.

5. فونت و شکل‌نگاری: در نوشته‌های هنری می‌توان از فونت‌های خاص و طراحی‌های زیبا برای نوشتن "باسمه" استفاده کرد.

6. حالت‌های مختلف: "باسمه" در برخی متون می‌تواند به شکل‌های دیگر نیز به کار رود، مثل "باسمه تعالی" یا "باسمه ربّ" که باز هم به مفهوم نام خدا و عظمت او اشاره دارد.

این نکات می‌تواند در استفاده صحیح و مؤثر از کلمه "باسمه" به شما کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "باسمه" در جمله آورده شده است:

1. باسمه تعالی، آغاز می‌کنیم این جلسه را با دعای خیر.
2. در خط اول نامه‌اش نوشته بود: "باسمه الرحمن الرحیم".
3. باسمهٔ خداوند رحیم، متن کتاب را شروع می‌کنم.
4. مراسم را با ذکر "باسمه الله" آغاز کردند.
5. او قبل از شروع سخنرانی‌اش گفت: "باسمه حکمت و علم".

چنانچه به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا موضوع خاصی مد نظر دارید، لطفاً اطلاع دهید!