کلمه "بخشنده" در زبان فارسی به معنای کسی است که بخشش می‌کند یا عطا می‌کند. این کلمه از ریشه "بخشیدن" ساخته شده است و به‌عنوان صفت یا اسم استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نحوی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه‌ی استفاده:

   • "بخشنده" می‌تواند به‌عنوان صفت به کار رود: «او یک فرد بخشنده است.»
   • همچنین می‌تواند به عنوان اسم استفاده شود: «خداوند بخشنده است.»

2. قید:

   • برای توصیف بیشتر می‌توان از قیدها استفاده کرد: «او بسیار بخشنده است.»

3. تعدد:

   • این کلمه می‌تواند به صورت جمع هم استفاده شود: «بخشندگان» به معنای افرادی که بخشش می‌کنند.

4. قواعد املایی:

   • این کلمه به صورت زیر نوشته می‌شود و نیاز به هیچ عنصر جداکننده یا هم‌نوایی ندارد: بخشنده
   • املای صحیح و قالب کلمه باید رعایت شود.

5. استفاده در جملات:

   • "بخشنده" معمولاً در جملات مثبت و برای توصیف ویژگی‌های خوب افراد به کار می‌رود.
6. مقابل:
   • واژه مقابل "بخشنده"، "بخیل" است که به معنای کسی است که نمی‌خواهد چیزی ببخشد یا کمک کند.

با توجه به این نکات ساده، می‌توان به‌خوبی کلمه "بخشنده" را در جملات و متون فارسی به کار برد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بخشنده" در جملات مختلف آورده شده است:

1. او همیشه در زندگی‌اش به عنوان یک شخص بخشنده شناخته می‌شود و هرگز در کمک به دیگران تردید نمی‌کند.
2. رفتار بخشنده‌اش در برابر نیازمندان، تحسین بسیاری را برانگیخته است.
3. در ایام عید، او تصمیم می‌گیرد که بخشی از درآمدش را به خیریه‌های بخشنده اهدا کند.
4. این داستان درباره یک پادشاه بخشنده است که به مردمش بسیار کمک می‌کرد.
5. بخشنده بودن به معنای آن است که انسان بدون انتظار جبران، به دیگران یاری رساند.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!