بخشیده

کلمه "بخشیده" در زبان فارسی به عنوان یک فعل و اسم به کار می‌رود و قواعد خاص خود را دارد. در زیر به موارد نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. فعل: "بخشیده" شکل ماضی انجام شده (ماضی نقلی) فعل "بخشیدن" است. این شکل نشان‌دهنده کاری است که در گذشته انجام شده و اثر آن تا زمان حال ادامه دارد. مثلاً: "او به دوستانش عشق بخشیده است."

2. اسم: به عنوان اسم، می‌تواند به معنای چیزی که بخشی از آن داده شده یا نیکی شده باشد. مثلاً: "محبت بخشیده."

3. قواعد نوشتاری:

   • برای نوشتن این کلمه، باید به قواعد املایی فارسی توجه شود. "بخشیده" بدون علامت یا حروف اضافه نوشته می‌شود.
   • در متون رسمی و ادبی، بهتر است از نوشتار صحیح و رسم‌الخط مناسب استفاده شود.

4. تلفظ: این کلمه معمولاً به صورت "bakhshide" تلفظ می‌شود.

5. استفاده در جملات: می‌توانید این کلمه را در جملات مختلف به کار ببرید. به عنوان مثال:
   • "محبت زیادی به او بخشیده‌اند."
   • "این هدیه از طرف او به من بخشیده شده."

در نوشتار و گفتار، رعایت این نکات می‌تواند به درست‌نویسی و درک بهتر کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بخشیده" در جمله آورده شده است:

1. او از خطای دوستش بخشیده و تصمیم گرفت که دوباره با او ارتباط برقرار کند.
2. معلم به دانش‌آموزانی که نتوانسته بودند امتحان را قبول شوند، فرصتی جدید بخشیده است.
3. پس از سال‌ها کینه، او از پدرش بخشیده و تصمیم گرفت که دوباره با او دیدار کند.
4. خداوند گناهان بندگانش را با رحمت و بخشش خود بخشیده است.
5. وقتی او توانست بر خشم خود غلبه کند، احساس آرامش کرد زیرا دلش را بخشیده بود.