بره

کلمه «بره» در زبان فارسی به معنی بچه‌گوسفند است و کاربردهای مختلفی دارد. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نحوی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: کلمه «بره» باید به صورت جدا و با حرف «ب» کوچک نوشته شود.

2. جمع‌سازی: جمع این کلمه به صورت «بره‌ها» است. در اینجا با افزودن پسوند «-ها» جمع می‌شود.

3. دستور زبان: «بره» یک اسم است و می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا مضاف‌الیه در جمله استفاده شود. مثلاً:

   • فاعل: «بره در میدان می‌دود.»
   • مفعول: «او بره را نجات داد.»
   • مضاف‌الیه: «پشم بره نرم است.»

4. قید و صفت: می‌تواند به عنوان مغیر (قید) یا صفت همراه دیگر واژه‌ها بیاید. مثلاً:

   • «بره سفید» (صفت)
   • «بره‌گونه» (نام مفعولی)

5. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه در زبان محاوره و نوشتاری «بره» است و نباید آن را به اشتباه به صورت «بَرَّه» (با تشدید) تلفظ کرد.

6. استعاره و تمثیل: در ادبیات می‌توان از این کلمه به صورت استعاری استفاده کرد. مثلاً به عنوان نمادی از معصومیت و لطافت.

امیدوارم این نکات برای شما مفید بوده باشد! اگر سوال بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.