کلمه «بطیء» (با تلفظ "batī") از جمله کلمات عربی است که در زبان فارسی نیز به کار می‌رود و معنای آن "کند و آهسته" است. در استفاده از این کلمه، چند نکته نگارشی و دستور زبانی وجود دارد:

1. چگونگی نوشتار: کلمه «بطیء» در فارسی معمولاً به صورت «بطیء» با اعراب‌گذاری (یعنی با حرف "ء" در انتها) نوشته می‌شود. اما در متون غیررسمی می‌توان آن را به شکل «بطی» نیز نوشت.

2. نقطه‌گذاری و اعراب: در نگارش رسمی و ادبی، رعایت اعراب و نقاط حیاتی است. استفاده از اعراب در این کلمه به معنی تأکید بر تلفظ صحیح آن است.

3. تاثیر در جمله: کلمه «بطیء» معمولاً به عنوان صفت در جمله‌ها به کار می‌رود و می‌تواند به اسم‌های مختلفی اشاره کند. مثلاً: «حرکت او بطیء بود».

4. هم‌نشینی با دیگر واژه‌ها: این کلمه می‌تواند با دیگر واژه‌ها ترکیب شود و عبارات جدیدی بسازد، مانند «رفتار بطیء» یا «تکلم بطیء».

5. قافیه و شاعری: در اشعار فارسی، این کلمه ممکن است به عنوان قافیه یا در حقیقت شاعرانه استفاده شود. به همین ترتیب، در انتخاب واژه‌ها برای شعر باید به معنای آن توجه کرد.

در نهایت، استفاده از کلمه «بطیء» در متن‌ها و محاورات به سلیقه و زمینه‌ها بستگی دارد، اما رعایت قاعده‌ها و نکات نگارشی به فهم بهتر محتوا کمک می‌کند.

1. حرکت قایق در آبی آرام، به شکل عجیبی بطی ء بود و به نظر می‌رسید زمان متوقف شده است.
2. در این روزهای شلوغ، گاهی احساس می‌کنم که زندگی‌ام به طور بطی ء پیش می‌رود و نمی‌توانم به اهدافم برسم.
3. وقتی باران در حال باریدن است، دوست دارم در کنار پنجره بنشینم و به دنیای بطی ء بیرون نگاه کنم.