کلمه "بغلی" در زبان فارسی به معنای همسایه یا نزدیک به کسی، به ویژه در معنای مکانی، استفاده می‌شود. این کلمه معمولاً به عنوان صفت برای توصیف چیزی که کنار یا مجاور چیزی دیگر قرار دارد، به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و کاربردی مربوط به این کلمه پرداخته می‌شود:

1. نوشتار:

   • "بغلی" به صورت پیوسته نوشته می‌شود و از دو بخش "بغل" و "ی" تشکیل شده است.

2. جایگاه:

   • این کلمه معمولاً به عنوان صفت پس از اسم می‌آید. به عنوان مثال: "خانه بغلی".

3. جمع:

   • برای جمع بستن این کلمه، می‌توان از "بغل‌ها" یا "بغلی‌ها" استفاده کرد. به عنوان مثال: "بغلی‌ها به مهمانی آمده‌اند".

4. نکات معنایی:

   • استفاده از "بغلی" ممکن است در برخی مناطق یا لهجه‌ها متفاوت باشد، اما به طور کلی به معنای نزدیک و همسایه است.
5. استفاده در جملات:
   • "من با همسایه بغلی‌ام دوستانه صحبت می‌کنم."
   • "کتاب بغلی‌ام را برای شما آورده‌ام."

به طور کلی، کلمه "بغلی" یک صفت ساده در زبان فارسی است که به راحتی در جملات متنوع قابل استفاده است.

البته! در اینجا چند مثال از استفاده کلمه "بغلی" در جملات آورده‌ام:

1. معلم از دانش‌آموزان خواست تا هر یک کتاب بغلی خود را باز کنند و صفحه ۵ را مطالعه کنند.
2. او همیشه در کنار دوستش می‌نشست و به دروسش کمک می‌کرد، مانند یک همکلاسی بغلی.
3. می‌توانی با دوست بغلی‌ات به پارک بروی و کمی بازی کنید.
4. در صف بلیط، خانمی که بغلی من بود، به من گفت که امروز هوا بسیار خوب است.

اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!