کلمه «بلبل» در زبان فارسی، به عنوان یک اسم خاص و نادرست به کار نمی‌رود و معمولاً به معنای «پرنده‌ای خوش‌خوان» استفاده می‌شود. در ادامه، به برخی از قواعد نگارشی و استفاده‌های این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتن صحیح: کلمه «بلبل» باید به همین شکل نوشته شود و از نوشتن آن با حروف بزرگ یا شکل‌های دیگر پرهیز شود.

2. جنس و عدد: کلمه «بلبل» مؤنث است و در حالت جمع به صورت «بلبل‌ها» استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "بلبل‌ها در بهار آواز می‌خوانند."

3. استفاده در ادبیات: این کلمه در ادبیات فارسی به وفور یافت می‌شود و نمادی از عشق و زیبایی است. به عنوان مثال در اشعار حافظ و سعدی.

4. حالت نعت: می‌توان از کلمه «بلبل» به عنوان صفت نیز استفاده کرد. برای مثال: "آواز بلبل دلنواز است."

5. معنی مجازی: در برخی مواقع، «بلبل» به معنای شخصی خوش‌صدا یا شاعر نیز به کار می‌رود.

6. آوا و آهنگ: از آنجایی که بلبل پرنده‌ای خوش‌نوا است، می‌توان به صورت استعاری از آن در توصیف صداها و آهنگ‌ها نیز استفاده کرد.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه «بلبل» به نحو احسن در نوشتار و گفتار خود بهره برد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بلبل" در جمله آورده شده است:

1. بلبل در باغ صدای دل‌نوازش را به گوش همه می‌رساند.
2. او زیر درخت، بلبل را مشاهده کرد که در حال آواز خواندن بود.
3. برای سفارش شام، بلبل و زغال‌اخته را به یکدیگر ترجیح می‌دهد.
4. در شب‌های تابستان، صدای بلبل خواب را از چشمانم می‌رباید.
5. بلبل به خاطر زیبایی آوازش در شعرها و داستان‌ها به نماد عشق تبدیل شده است.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!