عبارت "بلند اقبال" از دو واژه تشکیل شده است: "بلند" و "اقبال". در زیر چند نکته در مورد قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این عبارت آورده شده است:

1. ترکیب واژگانی: "بلند" به عنوان صفت و "اقبال" به عنوان اسم به کار رفته است. در این ترکیب، "بلند" معنای افزایش و یا بزرگ بودن را به "اقبال" می‌دهد.

2. جایگاه صفت و اسم: در زبان فارسی، معمولاً صفت قبل از اسم می‌آید، که در اینجا نیز رعایت شده است.

3. نقطه‌گذاری: درصورتی‌که این عبارت در وسط یک جمله بیاید، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه کرد. برای مثال، اگر در جمله‌ای بکار برود، باید بعد از آن و قبل از آن، علائم نگارشی مناسب لحاظ شود.

4. معناشناسی: "بلند اقبال" به معنای فردی با خوشبختی یا شانس بالا است. این عبارت در موقعیت‌هایی که به توصیف موفقیت یا سرنوشت خوب کسی می‌پردازد، استفاده می‌شود.

5. تاکید: اگر بخواهید بر این عبارت تاکید بیشتری داشته باشید، می‌توانید از واژه‌های افعالی مانند "بودن" استفاده کنید، مثلاً: "او فردی است با بلند اقبال."

به طور کلی، در نوشتار رسمی و ادبی لازم است که به دقت در استفاده از چنین عبارات و قواعد نگارش توجه شود تا مفهوم به درستی منتقل گردد.