کلمه «بلند برداشتن» ترکیبی است که به معنای بلند کردن چیزی به کار می‌رود. در زبان فارسی، قواعد نگارشی و معنایی مختلفی درباره ترکیب‌های فعلی وجود دارد. در زیر به برخی از نکات مهم در مورد این ترکیب اشاره می‌شود:

1. معنی ترکیبی: کلمه «بلند» به معنای زیاد بودن ارتفاع یا سطح است و «برداشتن» به معنای حرکت دادن یا جابه‌جا کردن چیزی از یک مکان به مکانی دیگر. بنابراین، «بلند برداشتن» به معنی بلند کردن چیزی از زمین یا سطحی پایین‌تر به سطحی بالاتر است.

2. قواعد نوشتاری:

   • در نوشتار رسمی، ترکیب‌های فعلی باید به صورت صحیح و واضح نوشته شوند. «بلند برداشتن» باید به همین شکل و با یک فاصله بین دو کلمه نوشته شود.
   • از نگارش‌های غیررسمی مانند «بلندبرداشتن» پرهیز شود، مگر در موقعیت‌های خاصی که چنین نگارشی مرسوم است.

3. کاربرد:

   • این ترکیب بیشتر در جملات حاکی از اقدام یا درخواست برای بلند کردن اشیاء استفاده می‌شود. به عنوان مثال:
     • لطفاً آن کتاب را بلند بردار.
     • من نمی‌توانم این جعبه را بلند بردارم.
4. صرف فعل:
   • فعل «برداشتن» قابل صرف است و می‌توان آن را در زمان‌های مختلف به کار برد:
     • من بلند می‌کنم، تو بلند می‌کنی، آنها بلند برداشته‌اند و ...

با توجه به این موارد، توجه به ساختار صحیح و معنای ترکیب‌ها در نوشتار و گفتار اهمیت زیادی دارد.