کلمه "بند کوه" یک ترکیب است که معمولاً به معنای "قسمتی از کوه" یا "محل اتصال کوه‌ها" به کار می‌رود. در نگارش این ترکیب، برخی قواعد فارسی و نگارشی وجود دارد که باید به آن‌ها توجه کرد:

1. فواصل بین کلمات: بین "بند" و "کوه" باید یک فاصله وجود داشته باشد، زیرا این کلمات به‌طور مستقل به کار می‌روند و هر کدام معنای خاص خود را دارند.

2. حروف تعریف: در صورت نیاز به استفاده از حروف تعریف، می‌توانید "بند" یا "کوه" را با "ال" (حرف تعریف) همراه کنید. مثلاً "بند کوه" به "بند کوه" (غیر معرفه) و "بندِ کوه‌ِ..." (معرفه) تبدیل می‌شود.

3. نوشتار با حروف فارسی: حتماً از حروف فارسی برای نوشتن این ترکیب استفاده کنید و از کاربرد حروف انگلیسی یا سایر زبان‌ها خودداری کنید.

4. نقل‌قول‌ها و تسهیم: اگر بخواهد این ترکیب در یک متن علمی یا ادبی بیشتر توضیح داده شود، می‌توانید از علامت‌های نقل قول یا تسهیم برای تفکیک آن استفاده کنید.

به‌طورکلی، "بند کوه" یک عبارت طبیعی است و در متون فارسی به‌راحتی قابل فهم و استفاده است.