بی ادبی

«بی‌ادبی» یک کلمه مرکب در زبان فارسی است که از پیشوند «بی» و کلمه «ادب» تشکیل شده است. در زیر نکاتی درباره‌ی این کلمه و نکات نگارشی آن آورده شده است:

1. نوشتن بی‌ادبی:

   • در نوشتن این کلمه، باید «بی» و «ادبی» با یک خط تیره (‌) از هم جدا شوند. این خط تیره نشان‌دهنده‌ی آن است که «بی» به عنوان پیشوند به واژه‌ی «ادب» متصل شده است.

2. علامت‌گذاری:

   • در جملات، اگر «بی‌ادبی» در انتهای جمله بیاید، باید به قواعد نقطه‌گذاری پیروی کنید و در صورت لزوم، از ویرگول پیش از آن استفاده کنید.

3. قواعد صرف و نحو:

   • «بی‌ادبی» به عنوان یک اسم نکره به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان مفعول و یا فاعل در جملات استفاده شود.
   • به عنوان مثال: «بی‌ادبی در گفتار نشانه‌ی فرهنگ پایین است.»

4. معانی و کاربرد:

   • «بی‌ادبی» به معنای عدم ادب و احترام در رفتار یا گفتار استفاده می‌شود و ممکن است در موقعیت‌های اجتماعی مختلف به کار رود.
5. مترادف‌ها و متضادها:
   • مترادف‌ها: نبود ادب، بی‌احترامی
   • متضادها: ادب، احترام

با رعایت این قواعد می‌توانید از کلمه «بی‌ادبی» به درستی و به صورت مؤثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.