کلمه "بی‌ایمان" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که به معنای عدم ایمان یا عدم باور به چیزی، به ویژه در زمینه‌های مذهبی، به کار می‌رود. در زیر به بررسی قواعد و نگارش این کلمه می‌پردازیم:

1. جداسازی و اتصالات:

   • "بی" به عنوان پسوند منفی به کار می‌رود و به جملات یا واژه‌ها، معنی نقیض می‌دهد.
   • "ایمان" نیز اسم است که به معنای باور و اعتقاد به چیزی به کار می‌رود.
   • این دو واژه به صورت یکجا (بی‌ایمان) نوشته می‌شوند و فاصله‌ای بین آن‌ها نیست.

2. نوشتن همزه:

   • در "بی‌" همزه وجود ندارد.

3. استفاده در جملات:

   • این کلمه می‌تواند به عنوان صفت یا قید در جملات مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال: "او یک فرد بی‌ایمان است."

4. نحوه تلفظ:

   • این کلمه به صورت "بی‌ایمان" تلفظ می‌شود. یای بی‌ به عنوان یای ندا و نه یای اضافی در نظر گرفته می‌شود.

5. توجه به بافت معنی:

   • به کارگیری این کلمه در متن‌ها و بافت‌های مختلف ممکن است بار معنایی متفاوتی داشته باشد.

   استفاده صحیح و دقت در نوشتار و تلفظ می‌تواند به فهم بهتر متن کمک کند.