بی تدبیر

کلمه "بی تدبیر" به معنای کنایه‌ای از نداشتن تدبیر یا عقل در انجام امور است. در فارسی، استفاده از این کلمه و نحوه کاربرد آن قواعد خاصی دارد. در ادامه نکات و قواعد نگارشی مربوط به این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. نوشتن صحیح: به‌درستی باید "بی تدبیر" نوشته شود. کلمه "بی" به معنای "نداشتن" و "تدبیر" به معنای "عقل و تدبیر" است. در این ترکیب، "بی" به‌عنوان یک پیشوند منفی عمل می‌کند.

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً برای توصیف افراد، تصمیم‌ها یا اقداماتی به کار می‌رود که بدون فکر و تدبیر کافی انجام شده‌اند. مثال:

   • "تصمیم‌های بی تدبیر برخی از مسئولان، موجب نارضایتی عمومی شد."
   • "او در مدیریت امور مالی خود بی تدبیر بود و به زودی به مشکلات بزرگ برخورد کرد."

3. قلمرو معنایی: کلمه "بی تدبیر" معمولاً بار منفی دارد و به کسانی نسبت داده می‌شود که در موقعیت‌های حساس، عقل و خِرَد لازم را به کار نمی‌برند.

4. نحوه تلفظ: این کلمه به صورت "بی تَدبیر" تلفظ می‌شود و توجه به وزن و لحن در بیان آن نیز مهم است.

5. ترکیب‌های دیگر: می‌توانید این ترکیب را با دیگر کلمات نیز به کار ببرید، مانند "حکم بی تدبیر"، "تصمیم بی تدبیر" و غیره.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "بی تدبیر" به‌طور مؤثر در نوشته‌ها و گفت‌وگوها استفاده کنید.