عبارت "بی تربیت" در فارسی به عنوان یک صفت منفی به کار می‌رود و برای توصیف فردی که فاقد تربیت و آداب اجتماعی مناسب است، استفاده می‌شود. در اینجا چند نکته درباره قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این عبارت آورده شده است:

1. تلفظ و نوشتار: کلمه "بی تربیت" باید به همین شکل نوشته و تلفظ شود. "بی" به معنی "بدون" و "تربیت" به معنی آموزش و تربیت است.

2. فاصله‌ها: بین "بی" و "تربیت" باید فاصله وجود داشته باشد. این نکته به معنای جدا بودن این دو بخش از هم است.

3. کاربرد صفت: این عبارت معمولاً به عنوان صفتی برای توصیف افراد به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • او فردی بی تربیت است.
   • چنین رفتارهایی نشان‌دهنده بی تربیتی است.

4. نکات نگارشی: در نوشتار رسمی و ادبی، از به کار بردن این نوع صفات پرهیز کنید مگر اینکه بخواهید صفات منفی را به طور خاص توصیف کنید، زیرا ممکن است در برخی موارد توهین‌آمیز تلقی شود.

5. جایگزین‌های ممکن: اگر بخواهید از عبارتی ملایم‌تر و کمتر توهین‌آمیز استفاده کنید، ممکن است به جای "بی تربیت" از عبارات مانند "فاقد آداب اجتماعی" استفاده کنید.

با رعایت این نکات، می‌توان از عبارت "بی تربیت" به طور صحیح و مؤثر در ارتباطات نوشتاری و گفتاری استفاده کرد.