در زبان فارسی، کلمه "بی‌حواس" به دو بخش "بی" و "حواس" تقسیم می‌شود. این واژه به معنای عدم توجه یا تمرکز به کار می‌رود و می‌توان آن را به عنوان صفت به کار برد. در ادامه برخی نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. نوشتن با خط درست: "بی‌حواس" باید با ترکیب "بی" و "حواس" به شکل صحیح نوشته شود. توجه داشته باشید که "بی" به صورت جدا نوشته می‌شود و برای نشان دادن ترکیب آن با "حواس"، از یک نشان‌های مد (زیر) استفاده می‌شود (بی‌حواس).

2. استفاده در جمله: واژه "بی‌حواس" می‌تواند در جمله به‌عنوان صفت به کار رود. مثلاً: "او در جلسه بی‌حواس بود."

3. معانی و مفاهیم: "بی‌حواس" به معنای عدم دقت، توجه یا تمرکز می‌باشد و معمولاً در موقعیت‌هایی به کار می‌رود که فرد به چیزی توجه ندارد یا در حال غفلت است.

4. سایر ترکیب‌ها: این کلمه می‌تواند به صورت ترکیب‌های دیگر نیز استفاده شود، مثلاً: "بی‌حواس بودن" یا "بی‌حواسی".

5. توجه به جغرافیا و مقیاس‌های محاوره: در زبان محاوره‌ای، ممکن است این کلمه با لهجه یا با معانی متفاوتی مورد استفاده قرار گیرد، اما در نوشتار رسمی باید از تعابیر استاندارد استفاده کرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "بی‌حواس" به صورت صحیح و مناسب در نوشته‌های خود استفاده کنید.