کلمه "بی‌دقت" که به معنای عدم توجه یا سهل‌انگاری در انجام کارهاست، شامل چند نکته نگارشی و گرامری است:

1. فصل‌بندی: کلمه "بی‌دقت" از دو بخش "بی" و "دقت" تشکیل شده است. "بی" به عنوان یک پیشوند منفی استفاده می‌شود و به معنای عدم وجود یا نقص در دقت است.

2. هیچ‌گونه فاصله: بین "بی" و "دقت" نباید فاصله گذاشت. به‌عبارتی، باید بصورت یک کلمه نوشته شود (بی‌دقت).

3. نقطه‌گذاری: در صورت نیاز به استفاده از کلمه در جملات، باید قوانین نقطه‌گذاری و جمله‌سازی رعایت شود. مثلاً:

   • "او در ارائه توضیحات بی‌دقت بود."
   • "کارهای بی‌دقت می‌تواند پیامدهای ناگواری به‌همراه داشته باشد."

4. تقسیم‌ناپذیری: نمی‌توان "بی" و "دقت" را به‌طور جداگانه به کار برد؛ همچنین "بی‌دقت" را نباید با عنوان‌های دیگری مانند "ندقت" یا "عدم دقت" اشتباه گرفت. این واژه به‌طور خاص به سهل‌انگاری یا نادیدگی اشاره دارد.

5. مناسبت با حالت‌های دیگر: "بی‌دقت" را می‌توان به صورت صفات مقایسه‌ای یا در جملات شرطی و غیره نیز به‌کار برد، ولی باید توجه داشت که خود واژه به همین شکل یعنی به صورت "بی‌دقت" استفاده می‌شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌درستی از این کلمه در متن‌های خود استفاده کنید.