کلمه "بی دینی" به معنای نداشتن دین یا اعتقادی به دین خاص است. در زبان فارسی، این واژه به صورت ترکیبی و با رعایت قواعد زیر نوشته می‌شود:

1. فاصله: بین "بی" و "دینی" یک فاصله وجود دارد، زیرا "بی" به عنوان یک پیشوند به شمار می‌رود و واژه بعدی آن را کامل می‌کند.
2. نقطه‌گذاری: در متن‌های رسمی، اگر "بی دینی" در وسط جمله قرار گیرد، نیازی به نقطه‌گذاری خاصی نیست، اما در انتهای جمله، باید از نقطه استفاده کرد.
3. ادبیات: بسته به متن، ممکن است از معادل‌های دیگری نیز استفاده شود؛ اما "بی دینی" در متون ادبی و علمی به طور خاص رایج است.
4. قواعد نگارشی: از نظر نحوی، "بی" به عنوان یک پیشوند منفی عمل می‌کند و "دینی" اسم است که به واژه قبل خود وابسته است.

به طور کلی، نوشتن "بی دینی" مطابق با قواعد زبان فارسی و نگارشی صحیح است.