کلمه "بی‌سابقه" یک واژه مرکب است که از دو بخش "بی" و "سابقه" تشکیل شده است. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: کلمه "بی سابقه" هنگام نوشتن باید به صورت "بی‌سابقه" نوشته شود. باید از حرف "مفصل" (ی) استفاده کرد که نشان‌دهنده وابستگی بین دو بخش کلمه است.

2. معنی: "بی‌سابقه" به معنای چیزی است که سابقه یا نمونه‌ای ندارد؛ یعنی سابقه‌ای در تاریخ، تجربه یا رویداد خاصی وجود ندارد.

3. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در جملات توصیفی یا برای بیان ویژگی‌های خاص به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • "این رویداد بی‌سابقه در تاریخ کشور ما ثبت شده است."
   • "این نوع خدمات بی‌سابقه و منحصر به فرد است."

4. ترکیب با دیگر کلمات: "بی‌سابقه" می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود؛ مثلاً "تجربه‌ای بی‌سابقه" یا "تحولی بی‌سابقه".

5. قواعد صرفی و نحوی: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند با اسم‌های مختلف جمع و مفرد ترکیب شود.

توجه به این نکات به درک و استفاده صحیح از کلمه "بی‌سابقه" کمک خواهد کرد.