کلمه "بیخود" در زبان فارسی به معنی "بی‌سبب" یا "بی‌دلیل" است و کاربردهای خاص خود را دارد. در زیر به بعضی از قواعد و نکات نگارشی و زبانی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. کاربرد در جملات:

   • "او بیخود نگران است."
   • "این کار بیخود است."

2. نحوه‌ی نوشتار:

   • "بیخود" به صورت جدا نوشته نمی‌شود و نوشتن آن به صورت "بی خود" نادرست است.

3. به عنوان صفت:

   • این کلمه معمولاً به عنوان صفت برای توصیف رفتار، احساس، یا یک وضعیت به کار می‌رود.

4. بار معنایی:

   • "بیخود" ممکن است بار منفی داشته باشد و در تایید یا نفی موضوعی استفاده شود؛ بنابراین در نوشتار رسمی و ادبی باید با احتیاط استفاده شود.
5. معادل‌ها:
   • به عنوان معادل‌های دیگر این کلمه می‌توان "بی‌دلیل" یا "بی‌سبب" را نام برد.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "بیخود" به درستی در نگارش‌های فارسی استفاده کرد.