بیگاه

کلمه "بیگاه" در زبان فارسی به معنای "بدون شب" یا "در زمان ناپسند" است و در نوشته‌ها و گفتارهای ادبی به کار می‌رود. در اینجا چند نکته درباره قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه مطرح می‌شود:

1. نکته نوشتاری: کلمه "بیگاه" به صورت یکپارچه نوشته می‌شود و باید توجه داشت که از نوشتن آن به صورت جدا (بی گاه) خودداری شود زیرا این کار غلط است.

2. نشانه گذاری: در جملات، اگر "بیگاه" در وسط جمله قرار گیرد، باید به حفظ صحیح نشانه‌گذاری توجه نمود. مثلاً در صورت استفاده از علامت جمله‌چینی، کلمه باید به درستی و بدون فاصله‌های اضافی نوشته شود.

3. معانی و کاربردها: در نگارش، بهتر است معانی که این کلمه می‌تواند داشته باشد به صورت دقیق مد نظر قرار گیرد. برای مثال "بیگاه" ممکن است به عنوان وصفی برای اشاره به زمان یا وضعیت خاصی مورد استفاده قرار گیرد.

4. سازگاری با سایر کلمات: هنگام استفاده از این کلمه در کنار دیگر واژه‌ها، باید با دقت به ساختار جملات توجه کرد تا موجب ایجاد معنی نامفهوم یا نادرست نشود.

به طور کلی، استفاده درست از کلمه "بیگاه" نیازمند رعایت قواعد نگارشی و دقت در انتخاب معانی مناسب است.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "بیگاه" در جمله آورده شده است:

1. در بیگاه شب، سکوتی عمیق بر تمامی شهر حکمفرما بود.
2. بیگاه باران شروع به باریدن کرد و همه را غافلگیر کرد.
3. او در بیگاه صبح با صدای پرندگان از خواب بیدار شد.
4. بیگاه، وقتی که همه خواب بودند، او مشغول مطالعه کتابش بود.
5. در بیگاه زمستان، برف همه جا را پوشانده بود و منظره‌ای زیبا خلق کرده بود.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!