پارو

کلمه "پارو" در زبان فارسی به معنای وسیله‌ای است که برای هدایت قایق در آب استفاده می‌شود. در زیر به برخی قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. املا: کلمه "پارو" به همین شکل نوشته می‌شود و در زبان فارسی معمولاً به عنوان اسم مذکر به کار می‌رود.

2. جمع: برای جمع بستن این کلمه می‌توان از "پاروها" استفاده کرد.

3. مفرد و جمع: در جملات می‌توانید از این کلمه به صورت مفرد یا جمع استفاده کنید. مثلاً:

   • "من یک پارو دارم."
   • "قایق‌ها پاروها دارند."

4. مضاف و مضاف‌الیه: زمانی که "پارو" بخواهد مضاف باشد، باید به صورت صحیح به کار رود. مثلاً:

   • "دستگیره‌ی پارو."
   • "صدای پارو زدن."

5. قید و صفت: کلمه "پارو" می‌تواند در جملات به عنوان مفعول و یا با قیدهای مختلف همراه شود:

   • "او با سرعت پارو می‌زدو."
   • "پارو چوبی و سبک است."
6. نقش جمله: این کلمه می‌تواند در نقش‌های مختلفی در جمله از جمله مفعول، فاعل یا جزء وصف استفاده شود.

با رعایت این قواعد می‌توانید به شکل صحیح و زیبا از کلمه "پارو" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پارو" در جمله آورده شده است:

1. دریا نوردان با پاروهای خود قایق را به جلو می‌راندند.
2. بچه‌ها وقتی که به دریا رفتند، با پارو در آب بازی کردند.
3. او یاد گرفت که چگونه با پارو یک قایق را هدایت کند.
4. در سفر به دریاچه، ما پارو را فراموش کردیم و به ناچار با دست قایق را هل دادیم.
5. پارو زدن در قایق‌سواری یکی از بهترین راه‌ها برای لذت بردن از طبیعت است.

امیدوارم این جملات به شما کمک کرده باشد!