کلمه "پذیرا" در زبان فارسی به معنای پذیرش یا قبول کردن است و به نوعی به ویژگی یا حالتی اشاره دارد که فرد یا شیء قابلیت پذیرفتن یا استقبال از چیزی را دارد. در ادامه به نکات نگارشی و قواعد مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتار: کلمه "پذیرا" به‌صورت یک‌کلمه نوشته می‌شود و نیازی به فاصله یا حروف اضافه ندارد.

2. گروه واژگانی: "پذیرا" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و می‌تواند برای توصیف اشخاص، مکان‌ها یا حالات مختلف به‌کار رود.

3. مؤنث و مذکر: این کلمه به طور کلی جنسیت خاصی ندارد و می‌تواند هم برای مذکر و هم مؤنث به کار رود.

4. کاربرد: در جملات، می‌توان این واژه را به‌طور مستقیم برای توصیف ویژگی‌های افراد یا موقعیت‌ها به کار برد. مثلاً: "او فردی پذیرا است."

5. نکات نگارشی: هنگام استفاده از این کلمه در متن، توجه به جایگاه آن در جمله، نوع جملات و ساختار آنها حائز اهمیت است. تلاش کنید که جمله‌ها به‌خوبی مفهوم را منتقل کنند و کلمه "پذیرا" به درستی در متن جای گیرد.

در کل، "پذیرا" یک کلمه ساده و زیبا است که می‌تواند در نوشتارهای ادبی، محاوره‌ای و رسمی به‌کار رود.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پذیرا" در جمله آورده‌ام:

1. این کتابخانه فضایی بسیار پذیرا برای مطالعه و یادگیری فراهم کرده است.
2. او همیشه نسبت به نظرات دیگران پذیرا بود و به راحتی انتقادات را می‌پذیرفت.
3. شهر ما به عنوان یک مقصد گردشگری پذیرا، سالانه میزبان هزاران توریست است.
4. معلمین در این مدرسه به سوالات و دغدغه‌های دانش‌آموزان بسیار پذیرا هستند.
5. فرهنگ این منطقه به دلیل تنوع قومی و فرهنگی، بسیار پذیرا و متنوع است.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!