پذیره

کلمه "پذیره" در زبان فارسی به معنای "پذیرفتن" و "قبول کردن" است و در بعضی موارد به معنای "صفت" یا "کسی که چیزی را می‌پذیرد" نیز به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و کاربردی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار صحیح: کلمه "پذیره" باید به همین صورت نوشته شود و به‌عبارتی اشتباهات املایی مانند "پذير" یا "پذیره" نادرست‌اند.

2. جنس کلمه: "پذیره" یک اسم است و به طور خاص، می‌تواند به معنای "فردی که چیزی را می‌پذیرد" یا "شخصی که در موقعیت پذیرش قرار دارد" باشد.

3. کاربرد در جملات: "پذیره" معمولاً به عنوان یک اسم خاص و گاهی به عنوان یک صفت به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • "او یک فرد پذیره است."
   • "پذیره بودن یکی از ویژگی‌های مثبت او است."

4. نحوه استفاده: در جملات رسمی و ادبی، بهتر است از کلمه "پذیره" به شکل درست آن استفاده شود تا از ابهامات یا مشکلات الفظی جلوگیری شود.

5. روان‌خوانی: هنگام خواندن متون، به کاربرد صحیح و درک معنای کلمه "پذیره" توجه شود تا از سوء‌تفاهم‌ها جلوگیری شود.

این نکات می‌تواند به نگارش و استفاده صحیح از کلمه "پذیره" در متون فارسی کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پذیره" آورده شده است:

1. این کتاب جدیدی که درباره فرهنگ ایرانی است، به خوبی قابل پذیرش و پذیره‌است.
2. در جلسه امروز، نظرات مختلف اعضا درباره پروژه مورد بحث پذیره شد.
3. او همیشه به انتقادات سازنده پاسخ پذیر و با روحیه‌ای باز برخورد می‌کند.
4. این طرح به گونه‌ای طراحی شده است که برای همه گروه‌ها پذیره باشد.
5. اگر ایده‌ات توجیه‌پذیر باشد، حتماً مورد پذیرش قرار خواهد گرفت.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، لطفاً بفرمائید!