"پر همت" یک ترکیب صفتی در زبان فارسی است که به معنای فردی با اراده و تلاشگر استفاده می‌شود. برای استفاده صحیح و نگارش آن، چند نکته‌ی گرامری و نگارشی وجود دارد:

1. تلفظ و املای درست:

• کلمه "پر" به معنای "پر" و "+" همت" به معنای "قدرت انجام کار و اراده" است. این ترکیب به صورت "پر همت" نوشته می‌شود.

2. نحوه استفاده:

• این ترکیب معمولاً به عنوان صفت برای توصیف افراد یا اشیاء بکار می‌رود. مثلاً: "او فردی پر همت است."

3. توافق صفت و موصوف:

• در جمله‌ها، صفت "پر همت" باید با موصوف خود از لحاظ جمع و مفرد بودن توافق داشته باشد. به عنوان مثال:
  • "این دانش‌آموز پر همت است." (مفرد)
  • "این دانش‌آموزان پر همت هستند." (جمع)

4. ترکیب با صفات دیگر:

• می‌توان از "پر همت" با سایر صفات استفاده کرد، به شرطی که معنای مرکب برقرار باشد. مثلاً: "او شخصی پر همت و باهوش است."

5. کاربرد در جملات مثبت:

• این عبارت معمولاً در جملات مثبت استفاده می‌شود، چرا که به صفات ارزشی و مثبت اشاره دارد.

استفاده از "پر همت" در نگارش یکی از نشان‌دهنده‌های اراده و تلاش برای موفقیت است، لذا کاربرد آن به ویژه در متون تشویق‌آمیز و انگیزشی رایج است.