کلمه "پرسش" در زبان فارسی به معنای سوال یا درخواست برای دریافت اطلاعات است. در استفاده از این کلمه و به طور کلی در نوشتار فارسی، رعایت چند نکته نگارشی و قواعد مرتبط با آن توصیه می‌شود:

1. استفاده صحیح از کلمه: "پرسش" به عنوان اسم درست به کار می‌رود و باید در جملات به درستی استفاده شود. به عنوان مثال: "پرسش‌های دانش‌آموزان باید پاسخ داده شود."

2. تطابق جمع و مفرد: کلمه "پرسش" در حالت جمع به "پرسش‌ها" تبدیل می‌شود. در جملات باید به این نکته دقت شود. مانند: "پرسش‌های مطرح شده مورد بررسی قرار گرفتند."

3. نقطه‌گذاری: در پایان جملات، به ویژه جملات پرسشی، استفاده از علامت سوال ضروری است. به عنوان مثال: "آیا پرسشی دارید؟"

4. ناحیه‌بندی جملات: کلمه "پرسش" می‌تواند در جمله به عنوان فاعل، مفعول و یا جزء دیگر عمل کند. باید از نظر دستوری در ترکیب‌های مختلف به کار برود.

5. به کارگیری در متون رسمی و غیررسمی: در متون رسمی، بهتر است از کلمه "پرسش" به صورت دقیق و با رعایت مفاهیم علمی و آموزشی استفاده شود. در موارد غیررسمی، ممکن است به واژگان عامیانه‌تر روی آورده شود.

6. هم‌نشینی با دیگر کلمات: ممکن است "پرسش" در ترکیب با دیگر کلمات به کار رود. برای مثال: "پرسش و پاسخ"، "پرسش‌نامه"، "پرسش‌های عمومی" و ...

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "پرسش" در نوشتارهای خود به درستی استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پرسش" در جمله آورده شده است:

1. معلم از دانش‌آموزان خواست تا هرگونه پرسش درباره درس را مطرح کنند.
2. او در هنگام مصاحبه، پرسش‌های چالش‌برانگیزی از کارفرما کرد.
3. پرسش‌های مطرح شده در جلسه به بررسی عمیق‌تری نیاز داشتند.
4. پاسخ به این پرسش نیازمند مطالعه و تحقیق بیشتر است.
5. دانش‌آموزان باید در کلاس به پرسش‌های معلم پاسخ دهند.

اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!