پرهیزگار

کلمه "پرهیزگار" به معنای کسی است که از کارهای ناپسند و نادرست پرهیز می‌کند و به نوعی به رفتار و کردار خود توجه دارد. در رابطه با کاربردهای نگارشی و قواعد فارسی این کلمه، نکات زیر را می‌توان مورد توجه قرار داد:

1. املا و نوشتار صحیح: کلمه "پرهیزگار" به همین شکل نوشته می‌شود و باید به دقت املای آن رعایت شود.

2. نوع کلمه:

   • "پرهیزگار" صفت است که می‌تواند به عنوان اسم هم به کار رود.
   • این کلمه از ریشه "پرهیز" ساخته شده و به فردی اشاره دارد که در رفتار خود احتیاط و پرهیز را رعایت می‌کند.

3. ترکیب و پیشوندها: این کلمه را می‌توان در ترکیب با دیگر واژه‌ها به کار برد. مثلاً:

   • "پرهیزگار اخلاق" به معنای فردی که به رعایت اصول اخلاقی اهمیت می‌دهد.
   • "پرهیزگار از گناه" به معنای فردی که از انجام گناه پرهیز می‌کند.

4. کاربرد در جمله: می‌توان از این کلمه در جملات مختلف استفاده کرد:

   • "او یک پرهیزگار واقعی است و همیشه از خطاها دوری می‌کند."
   • "پرهیزگاری در زندگی روزمره باعث تقویت شخصیت فرد می‌شود."
5. نکات نگارشی:
   • در استفاده از این کلمه در متن، جمله‌بندی و ساختار جمله باید به گونه‌ای باشد که مفهوم واضح و روشنی داشته باشد.
   • همچنین، باید به قواعد نگارشی دیگر مانند نقطه‌گذاری و استفاده از حروف بزرگ و کوچک توجه شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و مؤثر از کلمه "پرهیزگار" در نگارش‌های خود استفاده کنید.

۱. او یک پرهیزگار واقعی است که همیشه از گناه و خطا دوری می‌کند.
۲. در زندگی‌اش، پرهیزگار بودن را به عنوان یک اصل مهم دنبال می‌کند و سعی دارد به ارزش‌های اخلاقی پایبند بماند.
۳. شخصیت پرهیزگار او باعث شده که دیگران به او احترام بگذارند و از او الگو بگیرند.