کلمه "پسند کردن" به معنای انتخاب، ترجیح یا خوشایند دانستن چیزی است. در زیر به چند نکته درباره قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. فعل ترکیبی: "پسند کردن" یک فعل ترکیبی است و از دو جزء "پسند" (که خود به معنای خوشایند بودن است) و "کردن" تشکیل شده است. این نوع فعل‌ها در زبان فارسی به‌طور رایج استفاده می‌شوند.

2. نحوه استفاده: در جملات، می‌توان از "پسند کردن" به صورت فعال و غیر فعال استفاده کرد:

   • مثال فعال: "من کتاب را پسند کردم."
   • مثال غیر فعال: "این کتاب توسط من پسندیده شد."

3. زمان‌ها: این کلمه می‌تواند در زمان‌های مختلف به کار رود:

   • گذشته: "او فیلم را پسند کرد."
   • حال: "او فیلم را پسند می‌کند."
   • آینده: "او فیلم را پسند خواهد کرد."

4. مفعول: این فعل معمولاً به مفعول نیاز دارد. مفعول می‌تواند اسم، جمله یا حتی عبارت باشد: "من این آهنگ را خیلی پسند می‌کنم."

5. قید و صفت: می‌توان قبل و بعد از "پسند کردن" از قیدها و صفات برای توصیف بیشتر استفاده کرد:

   • "او این کتاب جدید را بسیار پسند کرد."

6. رسم‌الخط: در نوشتار، ترکیب "پسند کردن" بدون فاصله بین کلمات نوشته می‌شود.

7. سازگاری با دیگر جملات: هنگام استفاده در جمله، باید به هم‌خونی و انسجام جملات توجه کرد تا معنا درست منتقل شود.

با رعایت این نکات می‌توانید از "پسند کردن" به‌طور صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.