کلمه "پور" در زبان فارسی به عنوان پسوندی برای نام‌های خانوادگی و همچنین به عنوان یک واژه مستقل به کار می‌رود. این کلمه در معانی مختلفی به کار می‌رود و قواعد نگارشی خاصی دارد. در ادامه به برخی از نکات نگارشی و صرفی مرتبط با "پور" اشاره می‌شود:

۱. استفاده به عنوان پسوند:

• معنی: "پور" به معنای "پسر" و به عنوان پسوندی برای نام‌های خانوادگی در زبان فارسی استفاده می‌شود. مانند "مدرس پور" به معنی پسر مدرس.
• قواعد نگارشی: این پسوند معمولاً به نام پدر یا جد افرا اضافه می‌شود و همیشه به صورت جداگانه نوشته می‌شود.

۲. استفاده به عنوان واژه مستقل:

• مثال: "پور" در برخی از متون به‌عنوان واژه‌ای مستقل به کار می‌رود. مثلاً در ترکیبات خاص یا نام‌ها.
• قواعد نگارشی: در این موارد، واژه "پور" باید به درستی و به عنوان یک واحد معنایی مشخص استفاده شود.

۳. قواعد عمومی نوشتاری:

• فاصله: پسوند "پور" همیشه باید با فاصله از نام قبلی خود درج شود.
• حروف بزرگ و کوچک: اگر "پور" قسمتی از اسم خاص باشد (مثلاً "علی پور")، حرف اول آن باید با حرف بزرگ نوشته شود.
• زبان معیار: در نوشتار رسمی و اداری از فرم‌های صحیح و استاندارد استفاده شود.

۴. مثال‌های صحیح:

• صحیح: "علی پور"
• نادرست: "علیپور"

۵. توجه به زبان‌شناسی:

• در زبان فارسی، "پور" به عنوان یک پسوند به معنای "فرزند" نیز در نام‌های مختلفی دیده می‌شود، از جمله "شاه‌پور"، "میرزا پور" و غیره.

با رعایت این نکات می‌توان استفاده صحیح و مناسبی از کلمه "پور" داشت.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پور" در جملات مختلف آورده شده است:

1. او به خاطر زحماتش، پور بیشتری از حقوقش را دریافت کرد.
2. در مراسم عروسی، خانواده عروس و داماد پور ویژه‌ای برای مهمانان در نظر گرفته بودند.
3. این کتاب درباره‌ی زندگی پورنگ و تجربیات او در مسافرت‌هایش است.
4. پورهای خاطره‌انگیز کودکی‌ام همیشه در ذهنم باقی مانده‌اند.
5. در این مسابقه، پور بهترین بازیکن به تیم برنده اهدا می‌شود.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا موضوع خاصی مد نظر دارید، لطفاً بفرمایید!