کلمه "آورنده" در زبان فارسی به معنای شخص یا چیزی است که چیزی را می‌آورد. این کلمه به طور کلی در جملات مختلف به عنوان اسم به کار می‌رود. در ادامه، به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نقش دستوری: "آورنده" معمولاً به عنوان فاعل یا مفعول در جمله به کار می‌رود. مثلاً:

   • "آورندهٔ خبر خوش، همیشه مورد توجه است."
   • "این کتاب، آورندهٔ اطلاعات جدید است."

2. عطف و توصیف: می‌توان کلمه "آورنده" را با عبارات توصیفی یا عطفی همراه کرد:

   • "آورندهٔ خوشحال‌کننده و مفید"
   • "او، آورندهٔ آرزوهای بسیاری است."

3. تطابق: اگر "آورنده" به یک اسم یا ضمیر دیگر متصل شود، باید از نظر گرامری با آن هماهنگ باشد:

   • "آورندهٔ این مطلب به خوبی آن را توضیح داده است."

4. حروف اضافه: استفاده از حروف اضافه می‌تواند روشن‌گر نقش کلمه در جمله باشد:

   • "برگزیدهٔ آورندهٔ اطلاعات."
5. نکات نوشتاری: در نوشتار فارسی، باید توجه داشت که کلمه "آورنده" به صورت صحیح و بدون اشتباهات املایی نوشته شود و همچنین به قواعد نقطه‌گذاری و استفاده از فاصله‌ها دقت شود.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "آورنده" به درستی در جملات استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "آورنده" در جملات مختلف آورده شده است:

1. این کتاب یک آورنده‌ی جدید از ایده‌ها و تفکرات نوین است.
2. او به عنوان آورنده‌ی اخبار مهم، همواره در صحنه‌های حوادث حاضر است.
3. آورنده‌ی این گزارش، اطلاعات دقیق و جامعی را جمع‌آوری کرده است.
4. طبیعت همیشه آورنده‌ی زیبایی و الهام برای هنرمندان بوده است.
5. این روش جدید آموزشی، آورنده‌ی تغییرات مثبتی در یادگیری دانش‌آموزان خواهد بود.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!