کلمه "آوری" به طور معمول به عنوان یکی از شكل‌های فعل "آوردن" به کار می‌رود و می‌تواند در ساختارهای مختلف جملات مورد استفاده قرار گیرد. در اینجا به نکاتی در مورد استفاده و قواعد نگارشی مرتبط با "آوری" اشاره می‌شود:

1. معنی و کاربرد: "آوری" به معنای عمل آوردن یا به ارمغان آوردن است و معمولاً در جملات به عنوان مفعول یا قید نسبت به فعل استفاده می‌شود.

2. صرف فعل: این واژه به صورت فعل در زمان‌های مختلف صرف می‌شود. به عنوان مثال:

   • من می‌آورم (زمان حال)
   • تو آوردی (زمان گذشته)
   • او خواهد آورد (زمان آینده)

3. قرارگیری در جمله: این واژه معمولاً به عنوان فعل اصلی یا در ساختارهای جمله‌های وابسته به کار می‌رود. برای مثال:

   • "شما می‌توانید کتاب را بیاورید."
   • "او خبری خوش را برای ما خواهد آورد."

4. نکات نگارشی:

   • در نوشتار رسمی، توجه به نگارش صحیح واژه‌ها و جملات از اهمیت بالایی برخوردار است. برای مثال، "آوری" در جمله باید به درستی و در قالب مناسب استفاده شود.
   • در صورت استفاده از "آوری" در متن‌های محاوره‌ای یا غیررسمی، می‌توان از فرم‌های مختلف آن برای ایجاد تنوع در بیان استفاده کرد.
5. استفاده در افعال مرکب: "آوری" ممکن است به عنوان بخشی از افعال مرکب نیز به کار رود، مثل "آوری برای" یا "به همراه آوردن".

این نکات می‌تواند به درک بهتر و استفاده صحیح‌تر از کلمه "آوری" در نگارش و گفتار کمک کند.

1. فصل پاییز با خودش باران‌های زیبایی به همراه دارد و درختان را برای فصل آوری آماده می‌کند.
2. آوری گندم در مزارع کشاورزی به معنای تلاش و زحمت بی‌وقفه کشاورزان است.
3. برنامه‌ریزی مناسب برای آوری محصولات زراعی به بهبود کیفیت و افزایش تولید کمک می‌کند.